Dat de samenleving maakbaar is, is in veel opzichten onjuist gebleken.
Jarenlang zijn miljoenen gestoken in het wegwerken van achterstanden in het onderwijs. Tevergeefs. Zelfs recent onderzoek naar de effecten van training en oefening op specifieke kwaliteiten van mensen, verklaren niet helemaal waarom de een het veel beter doet dan de ander. Een andere ontwikkeling van het afgelopen decennium is de wildgroei in een opeenhoping van competentiebeschrijvingen. Functies en taken worden beschreven in termen van competenties. Deze zijn als het ware altijd trainbaar en van buiten naar binnen te ontwikkelen. Op zijn minst toch een eenzijdige benadering. En eerder ingegeven door beheersinguitgangspunten dan door verrassing en creativiteit. In de sport- en muziekwereld is het heel gebruikelijk om jonge mensen met talent intensief te begeleiden zodat ze het beste uit zichzelf kunnen halen en ’toppers’ kunnen worden. In het bedrijfsleven werkt dit vaak anders. Je bent ergens ‘goed genoeg’ in, wordt aangenomen en doet je werk met af en toe een compliment of een kritische noot van je baas. Hoe je je verder ontwikkelt, hangt grotendeels van jezelf af. Dat terwijl mensen gelukkiger zijn en tot betere prestaties komen als ze gericht aan de slag kunnen met wat echt bij ze past en waar ze van nature het beste in zijn. Hier liggen kansen voor organisaties. Lectoraat van hogeschool verricht toegepast onderzoek.
Meer weten?
Wil je meer informatie over de inhoud van het dossier of in contact worden gebracht met de kennisaanbieder? Neem dan contact met ons op.